Systemowa pozorność resocjalizacji penitencjarnej w świetle badań empirycnych. Propozycje zmian
DOI:
https://doi.org/10.7420/AK2012CSłowa kluczowe:
resocjalizacja, polityka penitencjarna, incarceration, polish prisons, resocialisation, prisonersAbstrakt
The article discusses studies on models of incarceration in Polish prisons. The object of the study was to determine if resocialisation model of this punishment dominates in practice, or other models, including official-formal of ostensible resocialisation, dominate and what are the factors determining this. Analysis of this problem was based on opinions by prison personnel and convicts from three prisons in the district of Greater Poland Voivodeship. Disscussion is opened by a critical reflection how much the resocialisation model suits modern penitentiary policy and to what degree it is reflected in current executory provisions of law. Discussion stars with a polemics with an opinion, quite common in Polish penitentiary literature, that incarceration should be based on this particular model as it is better than other ones. Resocialisation model does not take into account diversified needs of influence on prisoners. Some of them do not need improvement (e.g. unintentional, accidental perpetrators). Others, because of their already shaped negative personality traits will never be fit to come back to the society (e.g. perpetrators of most grave crimes of the highest degree of demorali-zation). In the end of theoretical discussion of various model of work with convicts during incarceration, the author draws one’s attention to the fact that provisions of executory criminal law can reflect resocialisation conceptions only to a limited degree. Practical model of penitentiary influence is hence not a uniform and clear pedagogical model but has an eclectic character. It is demonstrated that from such point of view, assessment of work of prisons based on the criterion if and how much they resocialise, is based on wrong premises. They are criticized in the article. In the second part of the article the author discusses the results of the empirical studies. It starts with the description of used research method and a general characteristic of the re-spondent group. The research was conducted in June and July 2010. It consisted in collecting opinions in questionnaires and in focus interviews with prisoners and prison staff. The groups were chosen in a random manner (132 prison officers and 350 prisoners) and they were representative for the population of the imprisoned in the regional authority of detention centres. Presentation of the most significant conclusions of the research starts with the fact that vast majority of convicts were imprisoned in a normal system had in practice a decisive influence on content and type of penitentiary influence. This system does not require corrective influence and thus penitentiary work concentrated on ensuring that the imprisoned are placed in conditions at least compliant with recommendations of European Prison Rules. In practice these conditions are included in prison rules. Most of all, they concern living space and prison regimen conditions without focus on education and correction work.
Bibliografia
S. Lelental, Kodeks karny wykonawczy. Komentarz, 3. wydanie, Warszawa 2010
Międzynarodowe akty prawne odnoszące się do osób pozbawionych wolności, Biuro Prawne CZSW, Warszawa 2008
J. Larguier, Criminologie et sciences penitentiaires, Paris 2006
D. Lipton, R. Martinson, J. Wilks, The effeciveness of correctional treatment, New York 1975
P. Stępniak, Wymiar sprawiedliwości i praca socjalna w krajach Europy Zachodniej, Poznań 1998
M. Płatek, Systemy penitencjarne państw skandynawskich, Warszawa 2007
E. Goffman, Charakterystyka instytucji totalnych, w: W. Derczyński, A. Jasińska- Kania, J. Szacki (red.), Elementy teorii socjologicznych,, Warszawa 1975
Z. Hołda, K. Postulski, Kodeks karny wykonawczy, Komentarz, Gdańsk 2005
P. Moczydłowski, Drugie życie więzienia, Warszawa
T. Szymanowski, Z. Świda, Kodeks karny wykonawczy. Komentarz. Ustawy dodatkowe. Akty wykonawcze. Warszawa 1998
B. Hołyst, Bariery resocjalizacji penalnej, w: Problemy współczesnej penitencjarystyki w Polsce, t. I, Warszawa 1984
J. P. Cere, La prison, Paris 2007
A. Gouttenoire, Les droits de l’homme en prison, “Revue Penitentiaire” 3/2005
P. Combesse, Sociologie de la prison, Paris 2001
T. Szymanowski, Polityka karna i penitencjarna w Polsce w okresie przemian prawa karnego, Warszawa 2004
E. Goffman, Charakterystyka instytucji totalnych, w: Elementy teorii socjologicznych, Warszawa 1975
E. Goffman, The Presentation of Self in Everyday Life, New York 1959
P. Combesse, Sociologie de la prison, Paris 2006
H. Machel, Sens i bezsens resocjalizacji penitencjarnej. Kazus polski, Kraków 2006
H. Machel, Więzienie jako instytucja karna i resocjalizacyjna, Gdańsk 2003
M. Kosewski, Ludzie w sytuacji pokusy i upokorzenia, Warszawa 1985
Podstawowe problemy więziennictwa, CZSW, Warszawa 2009
P. Moczydłowski, Drugie życie więzienia, Warszawa 1991
S. Przybyliński, Podkultura więzienna – wielowymiarowość rzeczywistości penitencjarnej, Kraków 2007
L.K. Bowker, Prison Victimisation, New York 1989
P. Stępniak, Udział skazanego w kształtowaniu prognozy kryminologicznej, „Przegląd Więziennictwa Polskiego”, nr 61
P. Stępniak, Sądowa praca socjalna, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, nr 4/2007
C. Czapów, Wychowanie resocjalizujące, Warszawa 1978
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Art. 11 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231.) przyznaje autorskie prawa majątkowe do utworu zbiorowego (w tym publikacji periodycznej) wydawcy, zaś do poszczególnych części mających samodzielne znaczenie - ich twórcom. Pomimo, że przeważnie na treść utworów zbiorowych składają się utwory wielu autorów, to inicjatorem ich powstanie jest wydawca, któremu ustawa przyznała autorskie prawa majątkowe do całości takiego utworu jako takiego, czyli prawo do decydowania o sposobach eksploatacji i otrzymywania wynagrodzenia. Do poszczególnych części utworu zbiorowego, poszczególnych utworów, prawo przysługuje ich twórcom, chyba że przeniosą je na wydawcę.
Na platformie udostępniane są poszczególne artykuły wraz z zestawem metadanych tylko jeżeli autorzy wyrazili zgodę na wykorzystanie utworu (publikacji naukowej) na tym polu eksploatacji. Dostrzegając korzyści społeczne, jakie daje otwarty bezpłatny dostęp do publikacji prawniczych, Instytut Nauk Prawnych PAN jako Wydawca czasopisma, korzystając z legitymacji ustawowej, zadecydował o opublikowaniu całych woluminów periodyku.
Autorzy artykułów opublikowanych w czasopiśmie, zainteresowani udostępnieniem publikacji w sposób otwarty, proszeni są o kontakt z Wydawcą w sprawie zawarcia umowy licencyjnej.