‘It’s not worth it, it’s just a bike’. Reporting property crimes in South-eastern European countries
„Nie warto, to tylko rower” – zgłaszanie przestępstw przeciwko mieniu w krajach Europy Południowo-Wschodniej
DOI:
https://doi.org/10.7420/AK2020JSłowa kluczowe:
reporting crimes, dark figure, property crimes, South-eastern Europe, zgłaszanie przestępstw, ciemna liczba przestępstw, przestępstwa przeciwko mieniu, Europa Południowo-WschodniaAbstrakt
The aim of this paper is to examine South-eastern European students’ experiences being victims of criminal offences against property or being witnesses to criminal offences against property; to compare the extent to which students reported the crimes they were victims of or had witnessed; and to examine their willingness to report a theft of property of minor value (bicycle theft) in a hypothetical victimization situation, considering their country of residence and previous experience of reporting. The survey was conducted by an online survey in seven countries of South-eastern Europe (Bosnia and Herzegovina, Montenegro, Croatia, Hungary, Northern Macedonia, Slovenia, and Serbia) on a sample of 1,419 students. The results indicate that a large proportion of property crimes go unreported, although most students are willing to report them.
Celem artykułu jest analiza doświadczeń studentów z krajów Europy Południowo-Wschodniej odnośnie do stania się ofiarą lub świadkiem przestępstw przeciwko mieniu oraz składania zawiadomień o ich popełnieniu. Przedstawiając badanym hipotetyczną sytuację, w której ktoś ukradł im rower, autorka zbadała także gotowość do zgłaszania kradzieży mienia o niewielkiej wartości. W analizie danych zostały uwzględnione również kraj pochodzenia oraz wcześniejsze doświadczenie w zgłaszaniu przestępstw. Badanie przeprowadzono przy wykorzystaniu ankiety internetowej, którą wypełniło 1419 studentów z siedmiu krajów Europy Południowo-Wschodniej (Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Chorwacji, Węgier, Północnej Macedonii, Słowenii oraz Serbii). Wyniki badania pokazują, że duża część przestępstw przeciwko mieniu nie jest zgłaszana, mimo że większość studentów deklaruje teoretyczną gotowość do ich zgłaszania.
Bibliografia
Agencija za statistiku BiH (2018). ‘Statistika obrazovanja – visoko obrazovanje u školskoj 2017/2018. Godini’ [Education statistics – higher education in the 2017–2018 school year]. Demografija i socijalne statistike 13(1). Available online: http://www.bhas.ba/saopstenja/2018/EDU_05_2017_Y2_0_BS.pdf [26.04.2020].
Akers C. and Kaukinen C. (2009). ‘The police reporting behaviour of intimate partner violence victims’. Journal of Family Violence 24(3), pp. 159–171.
Avdija A.S. and Giever D.M. (2010). ‘The influence of citizen interaction with police behaviour: Its manifestations among university students’. Kriminologija i socijalna integracija 18(2), pp. 45–61.
Avdija A.S. and Giever D.M. (2012). ‘The impact of prior victimization and socio-economic status on people’s crime-reporting behaviour’. International Journal of Applied Psychology 2(4), pp. 59–70.
Bachman R. (1998). ‘The factors related to rape reporting behaviour and arrest: New evidence from the National Crime Victimization Survey’. Criminal Justice and Behavior 25(1), pp. 8–29.
Beck A. and Yulia C. (2004). ‘Closing the gap between the police and the public in post-Soviet Ukraine: A bridge too far?’. Police Practice and Research 5(1), pp. 43–65.
Bickman L. (1976). ‘Attitude toward an authority and the reporting of a crime’. Sociometry 39(1), pp. 76–82.
Block R. (1974). ‘Why notify the police: The victim’s decision to notify the police of an assault’. Criminology 11, pp. 555–569.
Bobetić M., Cvek A., Horvat M., Ratkajec G. and Šapina M. (2004). ‘Istraživanje tamne brojke delikventnog i devijantnog ponašanja osoba do 18. godine života’ [Investigation of the dark numbers of delinquent and deviant behaviour of people under 18 years of age]. Hrvatska revija za rehabilitacijka istraživanja 40(2), pp. 219–230.
Bowles R., Reyes M.G. and Garoupa N. (2009). ‘Crime reporting decisions and the costs of crime’. European Journal on Criminal Policy and Research 15, pp. 365–377.
Cohen M.A. (2005). The Costs of Crime and Justice. London: Routledge.
Douhou S., Magnus J.R. and van Soest A. (2012). ‘Peer reporting and the perception of fairness’. De Economist 160, pp. 289–310.
Državni zavod za statistiku Republike Hrvatske (2018). ‘Studenti upisani na stručni i sveučilišni studij u zimskom semestru ak. G. 2017./2018.’ [Students enrolled on professional and university study, winter semester of 2017–2018 academic year]. Državni zavod za statistiku Republike Hrvatske 55(8.1.7). Available online: https://www.dzs.hr/Hrv_Eng/publication/2018/08-01-07_01_2018.htm [26.04.2020].
Felson R.B., Messner S.F. and Hoskins A. (1999). ‘The victim-offender relationship and calling the police in assaults’. Criminology 37, pp. 931–947.
Finkelhor D. and Ormrod R. (1999). ‘Reporting crimes against juveniles’. Juvenile Justice Bulletin, pp. 1–7.
Finkelhor D., Ormrod R. (2001). ‘Factors in underreporting of crimes against juveniles’. Child Maltreatment 6(3), pp. 219–229.
Fishbein M. and Ajzen I. (1975). Belief, Attitude, Intention, and Behaviour: An Introduction to Theory and Research. Reading, MA: Addison-Wesley.
Garoupa N. (2001). ‘Optimal law enforcement when victims are rational players’. Economics of Governance 2, pp. 231–242.
Giddens A. (2007). Sociologija [Sociology]. Zagreb: Globus.
Gottfredson M.R. and Gottfredson D.M. (1980). Decision Making in Criminal Justice: Toward the Rational Exercise of Discretion. Cambridge, MA: Ballinger.
Goudriaan H. (2006). Reporting Crime: Effects of Social Context on the Decision of Victims to Notify the Police. Veenendaal: Universal Press.
Goudriaan H. and Nieuwbeerta P. (2007). ‘Contextual determinants of juveniles’ willingness to report crimes’. Journal of Experimental Criminology 3, pp. 89–111.
Greenberg M.S. and Beach S.R. (2004). ‘Property crime victims’ decision to notify the police: Social, cognitive and affective determinant’. Law and Human Behavior 28, pp. 177–186.
Haralambos M. and Holborn M. (2002). Sociologija – teme i perspektive [Sociology – Topics and Perspectives]. Zagreb: Golden Marketing.
Hart T.C. and Colavito V. (2011). ‘College student victims and reporting crime to the police: The influence of collective efficacy’. Western Criminology Review 12(3), pp. 1–19.
Hopkins N. and Newstone M. (1992). ‘Police-schools liaison and young people’s image of the police: An intervention evaluation’. British Journal of Psychology 83(2), pp. 203–220.
Hungarian Central Statistics Office (n.d.). Pupils and students in full-time and part-time education (1990–). Available online: http://www.ksh.hu/docs/eng/xstadat/xstadat_annual/i_wdsi001c.html [26.04.2020].
Kosinski M., Matz S.C., Gosling S.D., Popov V. and Stillwell D. (2015). ‘Facebook as a research tool for the social sciences: Opportunities, challenges, ethical considerations and practical guidelines’. American Psychologist 70(6), pp. 543–556.
Lee M., Clancey G. and Fisher D. (2013). ‘Crime risk assessments and spatial governance’. Critical Criminology 22, pp. 257–272.
Levitt S.D. (1998). ‘The relationship between crime reporting and police: Implications for the use of uniform crime reports’. Journal of Quantitative Criminology 14, pp. 61–81.
Low J. and Durkin K. (2001). ‘Children’s conceptualization of law enforcement on television and in real life’. Legal and Criminological Psychology 6(2), pp. 197–214.
McAra L. and McVie S. (2005). ‘The unusual suspect? Street-life, young people and the police’. Criminal Justice 5(1), pp. 5–36.
Naudé C.M.B, Prinsloo J.H. and Ladikos A. (2006). Experiences of Crime in Thirteen African Countries: Results from the International Crime Victim Survey. Turin: UNICRI-UNODC.
Pavlović V. and Vinogradac M. (2020). ‘Neprijavljivanje kaznenih djela protiv imovine: učestalost i razlozi žrtava’ [Unreported crime against property: Incidence and victims’ reasons for not reporting]. In I. Cajner Mraović and M. Kondor-Langer (eds.) Zbornik radova. Međunarodne znanstveno-stručne konferencije 6. Istraživački dani Visoke policijske škole u Zagrebu – “Idemo li ukorak s novim sigurnosnim izazovima?”, Zagreb, Hrvatska, 5. travnja 2019 [Conference Proceedings: International Scientific and Professional Conference: 6th Zagreb police college research days – “Keeping Pace with Security Challenges – Where Do We Stand?”, Zagreb, Croatia, 5th April 2019]. Zagreb: Ministarstvo unutarnjih poslova Republike Hrvatske, Policijska akademija, pp. 403–420.
Piliavin I. and Briar S. (1964). ‘Police encounters with juveniles’. The American Journal of Sociology 70(2), pp. 206–214.
Rennison C.M., Dragiewicz M. and DeKeseredy W.S. (2013). ‘Context matters: Violence against women and reporting to police in rural, suburban, and urban areas’. American Journal of Criminal Justice 38, pp. 141–159.
Republic of North Macedonia State Statistics Office (n.d.). Education and Science. Available online: http://www.stat.gov.mk/OblastOpsto_en.aspx?id=5 [26.04.2020].
Republički zavod za statistiku (2018). Upisani studenti u školskoj 2017/18. Godini [Students enrolled in the 2017–2018 school year]. Available online: http://www.stat.gov.rs/sr-latn/vesti/20180629-upisani-studenti-u-%C5%A1kolskoj-201718-godini/?s=1104 [26.04.2020].
Republika Slovenija Statistični urad (2018). Tudi v šolskem letu 2017/18 osnovnošolcev več, srednješolcev pa manj kot v preteklih letih [In 2017–18, too, more primary school pupils and fewer upper secondary school students than in previous years]. Available online: https://www.stat.si/StatWeb/News/Index/7398 [26.04.2020].
Skogan W.G. (1976). ‘Citizen reporting of crime: Some national panel data’. Criminology 13, pp. 535–549.
Skogan W.G. (1984). ‘Reporting crimes to the police: The status of world research’. Journal of Research in Crime and Delinquency 21(2), pp. 113–137.
Tolsma J., Blaauw J. and te Grotenhuis M. (2012). ‘When do people report crime to the police? Results from a factorial survey design in the Netherlands, 2010’. Journal of Experimental Criminology 8, pp. 117–134.
Uprava za statistiku Crna Gora (n.d.). Upisani studenti – osnovne studije, prema polu i godinama studija [Students enrolled: Basic studies, by gender and years of study]. Available online: http://www.monstat.org/userfiles/file/Obrazovanje/2017%2018/visoko/1%20%20Upisani%20studenti%20%20-%20osnovne%20studije,%20%20prema%20polu%20i%20godinama%20studija.xls [26.04.2020].
Van Dijk J., Van Kesteren J., Smit P., Tilburg University, UNICRI, UNODC (2007). Criminal Victimisation in International Perspective: Key Findings from the 2004–2005 ICVS and EU ICS. The Hague: Ministry of Justice, WODC.
Van Dijk J.J.M., Manchin R., Van Kesteren J., Nevala S. and Hideg G. (2005). The Burden of Crime in the EU: A Comparative Analysis of the European Crime and Safety Survey (EU ICS 2005). Brussels: Gallup Europe.
Vehovar V., Iozar Manfreda K. and Callegaro M. (2015). Web Survey Methodology. London–Ljubljana: Sage Publications.
Weitzer R. and Tuch S.A. (2005). ‘Racially based policing: Determinants of citizen perceptions’. Social Forces 83(3), pp. 1009–1030.
Wisnieski E., Bologeorges S., Johnson T. and Henry D.B. (2013). ‘The geography of citizen crime reporting’. American Journal of Community Psychology 52(3–4), pp. 324–332.
Wittebrood K. and Junger M. (2002). ‘Trends in violent crime: A comparison between police statistics and victimization surveys’. Social Indicators Research 59(2), pp. 153–173.
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Art. 11 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231.) przyznaje autorskie prawa majątkowe do utworu zbiorowego (w tym publikacji periodycznej) wydawcy, zaś do poszczególnych części mających samodzielne znaczenie - ich twórcom. Pomimo, że przeważnie na treść utworów zbiorowych składają się utwory wielu autorów, to inicjatorem ich powstanie jest wydawca, któremu ustawa przyznała autorskie prawa majątkowe do całości takiego utworu jako takiego, czyli prawo do decydowania o sposobach eksploatacji i otrzymywania wynagrodzenia. Do poszczególnych części utworu zbiorowego, poszczególnych utworów, prawo przysługuje ich twórcom, chyba że przeniosą je na wydawcę.
Na platformie udostępniane są poszczególne artykuły wraz z zestawem metadanych tylko jeżeli autorzy wyrazili zgodę na wykorzystanie utworu (publikacji naukowej) na tym polu eksploatacji. Dostrzegając korzyści społeczne, jakie daje otwarty bezpłatny dostęp do publikacji prawniczych, Instytut Nauk Prawnych PAN jako Wydawca czasopisma, korzystając z legitymacji ustawowej, zadecydował o opublikowaniu całych woluminów periodyku.
Autorzy artykułów opublikowanych w czasopiśmie, zainteresowani udostępnieniem publikacji w sposób otwarty, proszeni są o kontakt z Wydawcą w sprawie zawarcia umowy licencyjnej.
