Świadek koronny jako instytucja dowodowa oraz źródło informacji o przestępczości zorganizowanej
DOI:
https://doi.org/10.7420/AK2005-2006USłowa kluczowe:
świadek koronny, przestępczość zorganizowana, prawo karne, zorganizowane grupy przestępcze, immunity witness, penal law, organised crime groupsAbstrakt
The author presents some practical aspects of the functioning of the immunity witness institution following the seven years of its existence in the Polish legal system. The paper contains an analysis of doctrinal as well as practical problems deriving directly from the utilisation of testimonies made by immunity witnesses. It is based on the results of research conducted using materials regarding the process of choosing candidates for immunity witnesses, as well as documents from criminal investigations and cases in courts where that institution was used. The author presents an analysis of police operational work during the process of choosing immunity witness candidates whose testimonies then shape the investigation as well as other evidence acquired during court hearings. It is compared with opinions expressed by judges, public prosecutors and police officers involved in the work with immunity witnesses at diffrrent stages of criminal procedure (e.g. receiving testimonies) and the immunity witness protection programme (e.g. physical protection of a witness). A consideration of these two aspects ensures a comprehensive diagnosis of that institution. There are two fundamental questions related to the subject matter: is the evidence effective in the Polish penal law? And is the evidence really necessary and useful in every respect?
Bibliografia
Dziurnikowska M., Studenci prawa o swojej przyszłości zawodowej, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1998.
Korbal P., Świadek koronny – instrument zwalczania przestępczości zorganizowanej. Kilka refleksji z praktyki [w:] E.W. Pływaczewski (red.), Przestępczość zorganizowana, świadek koronny, terroryzm w ujęciu praktycznym, Kantor Wydawniczy Zakamycze, Kraków 2005.
Kowalewska-Borys E., Świadek koronny w ujęciu dogmatycznym, Kantor Wydawniczy Zakamycze, Kraków 2004.
Kurzępa B., Podstęp w prawie karnym materialnym, „Prokurator” 2001, nr 6–7.
Kurzępa B., Świadek koronny – geneza instytucji – komentarz do ustawy, Wydawnictwo TNOiK, Toruń 2005.
Laskowski M., Korupcja w polskich sądach powszechnych – zagrożenia i fakty [w:] E.W. Pływaczewski (red.), Przestępczość zorganizowana, świadek koronny, terroryzm w ujęciu praktycznym, Kantor Wydawniczy Zakamycze, Kraków 2005.
Maćkowiak M., Możliwość stosowania podstępu w postępowaniu przygotowawczym na tle przepisów polskiej procedury karne, „Prokurator” 2001, nr 3.
Piechura R., Wokół problematyki materiału dowodowego w postępowaniu ze świadkiem koronnym, w: E.W. Pływaczewski (red.), Przestępczość zorganizowana, świadek koronny, terroryzm w ujęciu praktycznym, Kantor Wydawniczy Zakamycze, Kraków 2005.
Postanowienie SN z dnia 10 maja 2005 r. w sprawie II KK 531/04.
Rau Z., Przestępczość zorganizowana w Polsce i jej zwalczanie, Kantor Wydawniczy Zakamycze, Kraków 2002.
Smardzewski W., Kilka uwag o włoskiej przestępczości zorganizowanej. „Prokuratura i Prawo” 1995, nr 1.
Ustawa z dnia 22 lipca 2006 r. o zmianie ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych, Dz.U. z 2006 r. Nr 149 poz. 1078.
Wesołowska A., Korupcja w wymiarze sprawiedliwości – symptomy i kulisy [w:] E.W. Pływaczewski (red.), Przestępczość zorganizowana, świadek koronny, terroryzm w ujęciu praktycznym, Kantor Wydawniczy Zakamycze, Kraków 2005.
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Art. 11 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231.) przyznaje autorskie prawa majątkowe do utworu zbiorowego (w tym publikacji periodycznej) wydawcy, zaś do poszczególnych części mających samodzielne znaczenie - ich twórcom. Pomimo, że przeważnie na treść utworów zbiorowych składają się utwory wielu autorów, to inicjatorem ich powstanie jest wydawca, któremu ustawa przyznała autorskie prawa majątkowe do całości takiego utworu jako takiego, czyli prawo do decydowania o sposobach eksploatacji i otrzymywania wynagrodzenia. Do poszczególnych części utworu zbiorowego, poszczególnych utworów, prawo przysługuje ich twórcom, chyba że przeniosą je na wydawcę.
Na platformie udostępniane są poszczególne artykuły wraz z zestawem metadanych tylko jeżeli autorzy wyrazili zgodę na wykorzystanie utworu (publikacji naukowej) na tym polu eksploatacji. Dostrzegając korzyści społeczne, jakie daje otwarty bezpłatny dostęp do publikacji prawniczych, Instytut Nauk Prawnych PAN jako Wydawca czasopisma, korzystając z legitymacji ustawowej, zadecydował o opublikowaniu całych woluminów periodyku.
Autorzy artykułów opublikowanych w czasopiśmie, zainteresowani udostępnieniem publikacji w sposób otwarty, proszeni są o kontakt z Wydawcą w sprawie zawarcia umowy licencyjnej.
