Charakterystyka członka zorganizowanej grupy przestępczej z punktu widzenia kryminologii humanistycznej
DOI:
https://doi.org/10.7420/AK2013JSłowa kluczowe:
przestępczość zorganizowana, polityka penitencjarna, organized crime group, humanistic criminologyAbstrakt
The key thesis in humanistic criminology is based on the premise that criminal behaviour in individuals is always an effect of their sovereign decisions, even if – as this is the case in every the type of human behaviour – it is influenced by a variety of factors. The main problem is the origin of a crime, understood as an individual process leading to a crime, or in cases where minors are involved as perpetrators – to a punishable act. The origin of crime would then be concerned with a varied and mostly complex phenomena of the human psyche. The core notion here being the volitional process, which is pivotal when deciding if law has been broken. In humanistic criminology, empirical research is not only about diagnosing objective premises leading to a crime, but also about analysing the behavioural patterns displayed by a particular individual, with such person's specificity, realm of experience, the relevant psycho-logical components and their core element, i.e. the act of will. The aim of this paper is to present a criminal biography of a person sentenced for participation in an armed organised crime group and to attempt an interpretation of the biography from the humanistic criminology perspective, as proposed by L. Tyszkiewicz. The analysis employed the biographical method and a case study concerning a concrete perpetrator. The course of life of the researched individual and his involvement in the crime group was de-scribed on the basis of an interview. The accuracy of thus obtained data was verified against the body of evidence included in the files of the inmate. The research was conducted in the penal institution where the convict serves a life sentence. The detailed results of the research are included in the article.
Bibliografia
L. Tyszkiewicz, O niektórych ogólnych problemach kryminologii i znaczeniu paradygmatu humanistycznego, „Archiwum Kryminologii” 2009, tom XXXI
E. van den Haag, Punishing Criminals. Concerning a very Old and Painful Question, New York 1975
J. Błachut, A. Gaberle, K. Krajewski, Kryminologia, Gdańsk 1999
K. Krajewski, Teorie kryminologiczne a prawo karne, Dom Wydawniczy ABC 1994
L. Tyszkiewicz, Kryminogeneza w ujęciu kryminologii humanistycznej, Katowice 1997
L. Tyszkiewicz, Kryminogeneza i sposoby jej badania, „Archiwum Kryminologii” 2007-2008, tom XXIX-XXX
P. Zakrzewski, Zagad nienia prognozy kryminologicznej, Warszawa 1964
L. Tyszkiewicz, Od naturalizmu do humanizmu w kryminologii, Katowice 1991, s. 123
A. Gaberle, Przestępczość grupowa w Polsce jako zjawisko kryminologiczne i prawnokarne, „Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych” 1998, z. 1-2
K. Laskowska, Rosyjskojęzyczna przestępczość zorganizowana. Studium kryminologiczne, Białystok 2006
W. Kurowski, Pojęcie organizacji przestępczej i przestępczości zorganizowanej, „Prokuratura i Prawo” 2006
E.W. Pływaczewski (red.), Przestępczość zorganizowana, Warszawa 2011
J. Giezek, Udział w zorganizowanej grupie przestępczej a odpowiedzialność karna na przedpolu naruszenia dobra prawem chronionego, w: A. Michalska-Warias, I. Nowikowski, J. Piórkowska-Flieger (red.), Teoretyczne i praktyczne problemy współczesnego prawa karnego, Księga Jubileuszowa dedykowana Profesorowi Tadeuszowi Bojarskiemu, Lublin 2001
P. Zakrzewski, Z problematyki grupy przestępczej i przestępstwa grupowego, „Nowe Prawo” 1996
M. Bryła, Porozumienie, zorganizowana grupa, związek przestępczy jako formy organizacyjne przestępczości zorganizowanej, „Prokuratura i Prawo” 2000
J. Widacki, Zabójca z motywów seksualnych, Kraków 2006
J. C. Kaufmann, Wywiad rozumiejący, Warszawa 2010
W. Dańczuk, Metodologia rozumiejąca według Jean-Claude’a Kaufmanna, „Studia Huma nistyczne AGH” 2011, tom 10
D. Woźniakowska-Fajst, Nieletnie dziewczęta 10 lat później – badania katamnestyczne, „Archiwum Kryminologii” 2011, tom XXXIII
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Art. 11 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231.) przyznaje autorskie prawa majątkowe do utworu zbiorowego (w tym publikacji periodycznej) wydawcy, zaś do poszczególnych części mających samodzielne znaczenie - ich twórcom. Pomimo, że przeważnie na treść utworów zbiorowych składają się utwory wielu autorów, to inicjatorem ich powstanie jest wydawca, któremu ustawa przyznała autorskie prawa majątkowe do całości takiego utworu jako takiego, czyli prawo do decydowania o sposobach eksploatacji i otrzymywania wynagrodzenia. Do poszczególnych części utworu zbiorowego, poszczególnych utworów, prawo przysługuje ich twórcom, chyba że przeniosą je na wydawcę.
Na platformie udostępniane są poszczególne artykuły wraz z zestawem metadanych tylko jeżeli autorzy wyrazili zgodę na wykorzystanie utworu (publikacji naukowej) na tym polu eksploatacji. Dostrzegając korzyści społeczne, jakie daje otwarty bezpłatny dostęp do publikacji prawniczych, Instytut Nauk Prawnych PAN jako Wydawca czasopisma, korzystając z legitymacji ustawowej, zadecydował o opublikowaniu całych woluminów periodyku.
Autorzy artykułów opublikowanych w czasopiśmie, zainteresowani udostępnieniem publikacji w sposób otwarty, proszeni są o kontakt z Wydawcą w sprawie zawarcia umowy licencyjnej.
